OBCHODY 44 ROCZNICY WYPADKÓW GRUDNIA 70'

W dniu 16 grudnia 2014 roku odbyły się uroczystości upamiętniające wydarzenia z grudnia 1970 roku, kiedy to na Pomorzu wybuchły strajki robotników, które rozlały się po kraju w dniach 14-22 grudnia 1970 roku, a które zakończyły się wyprowadzeniem przez władze wojska na ulice i masakrą robotników. Bezpośrednią przyczyną strajków i demonstracji była wprowadzona 12 grudnia podwyżka cen detalicznych mięsa, przetworów mięsnych oraz innych artykułów spożywczych. Społeczeństwo zareagowało protestem. Zbierano się na wiecach domagając się od władz cofnięcia podwyżki, uregulowania systemu płac (w szczególności zasad naliczania premii) i wreszcie odsunięcia od władzy odpowiedzialnych za podwyżkę (m.in. Władysława Gomułki, Józefa Cyrankiewicza i Stanisława Kociołka).
W dzisiejszych uroczystościach patriotycznych wzięli udział stoczniowcy, przedstawiciele SOLIDARNOŚCI, władz miasta, uczelni wyższych oraz delegacje pocztów sztandarowych z różnych szkół trójmiejskich oraz sami uczniowie z nauczycielami.
Zespół Szkół Handlowych w Sopocie reprezentowała delegacja uczniów klasy 3OB wraz z nauczycielem historii Rafałem Nowickim. Po zakończonych uroczystościach pod Pomnikiem Poległych stoczniowców młodzież odwiedziła też Europejskie Centrum Solidarności, gdzie zobaczyła wystawę poświęconą najnowszej historii Polski i Europy. Czasy komunizmu w szczególnym okresie od końca lat 60' do 1989, czyli końca tej epoki w Europie.

 33. ROCZNICA WPROWADZENIA STANU WOJENNEGO W POLSCE

Stan wojenny w Polsce został wprowadzony 13 grudnia 1981 roku i trwał do 22 lipca 1983 roku – wprowadzony niezgodnie z Konstytucją PRL na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na mocy uchwały Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 roku, podjętej niejednogłośnie, na polecenie Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (pozakonstytucyjnego tymczasowego organu władzy, faktycznie nadrzędnego wobec konstytucyjnych władz państwowych i poparty przez Sejm PRL uchwałą z dnia 25 stycznia 1982 roku.

W czasie fali strajków w sierpniu 1980, władze komunistyczne rozważały możliwość wprowadzenia stanu wojennego w celu powstrzymania niepokojów społecznych i zgaszenia rodzącego się ruchu demokratycznego. Przyczyny, dla których władze nie zdecydowały się wówczas na podjęcie tego rodzaju działań, nie zostały do końca wyjaśnione. Jest możliwe, że Biuro Polityczne KC PZPR postanowiło, że wobec mobilizacji społeczeństwa i groźby strajku generalnego wprowadzenie w tamtym momencie stanu wojennego może doprowadzić do eskalacji napięcia i otwartej konfrontacji ze społeczeństwem. Władze PRL ostatecznie poszły na kompromis zawierając porozumienia sierpniowe, co w konsekwencji doprowadziło do powstania NSZZ Solidarność. Strona rządowa potraktowała jednak te ustępstwa jako zło konieczne i czekała na odpowiedni moment aby rozprawić się z Solidarnością. 5 grudnia 1980 na szczycie państw Układu Warszawskiego w Moskwie gen. Jaruzelski przedstawił koncepcję samodzielnego zlikwidowania "Solidarności" i opozycji.

Oficjalnym powodem stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m.in. brak zaopatrzenia w sklepach (także żywności) i reglamentacja (od kwietnia do października 1981 ponownie objęto systemem tzw. kartek żywnościowych wiele istotnych towarów np. mięso, masło, tłuszcze, mąka, ryż, mleko dla niemowląt itd.), oraz zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego w kraju wobec zbliżającej się zimy. Rzeczywistymi powodami były obawy reżimu komunistycznego przed utratą władzy, związane z utratą kontroli nad niezależnym ruchem związkowym, w szczególności Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność”, oraz walki różnych stronnictw w PZPR nie mogących dojść do porozumienia w kwestii formy i zakresu reform ustroju polityczno-gospodarczego PRL.

 WYKŁAD NA TEMAT MORDU LUDOBÓJSTWA W PIAŚNICY

W dniu 9 grudnia 2014 roku, nauczyciele: J. Strzyżewicz i R. Nowicki w ramach Szkolnej Akademii Kultury i Wychowania Patriotycznego zorganizowali wykład na temat mordu ludobójstwa w Piaśnicy w 1939 roku, który poprowadziła Pani Elżbieta Grot, kierownik działu naukowego Muzeum Stutthof. Wykład poświęcony 75 rocznicy mordu hitlerowskiego. 

Na początku II Wojny Światowej w Lasach Piaśnickich hitlerowcy dokonali masowych egzekucji. Zamordowali tam około 12-14 tys. osób, w większości Polaków. W Piaśnicy zostali pomordowani mieszkańcy Kaszub i Pomorza. Ludzie Ci Pochodzili z Wejherowa, Gdyni, Wolnego Miasta Gdańska, z terenów ówczesnych powiatów: morskiego, kartuskiego i kościerskiego i z okolicznych miejscowości. Już od września 1939 roku mordowano tu zarówno kobiety, jak i mężczyzn, starszych i dzieci. Wśród ofiar są także osoby narodowości żydowskiej i psychicznie chore przywożone z niemieckich zakładów leczniczych. W dokonanej w Piaśnicy masowej zagładzie zamordowano przedstawicieli wszystkich warstw polskiego społeczeństwa. Lasy piaśnickie stały się masowym grobem duchowieństwa, nauczycieli, członków administracji państwowej i samorządowej, radnych, sołtysów, leśników, prawników, przedsiębiorców, kupców, rolników, rzemieślników, dziennikarzy, działaczy społeczno-politycznych i szeroko rozumianej inteligencji polskiej z Pomorza. Wszyscy oni zginęli, bo Niemcy chcieli wymazać polskość z terenu Pomorza, dlatego wybierano na egzekucje takie dni jak 11 listopada (narodowe święto państwowe) lub 8 grudnia (religijne święto Niepokalanego Poczęcia NMP), które miało ranić wierzących Kaszubów.
W dwóch cyklach wykładów wzięły udział klasy maturalne oraz klasy: 2TI, 2HB, 2E i 3TI w raz z nauczycielami i dyrekcją szkoły.