603. ROCZNICA BITWY POD GRUNWALDEM 15 LIPCA 1410 ROKU
W latach 1409-1411 doszło między Zakonem Krzyżackim a państwem polsko-litewskim do wojny. Powodem wojny były najazdy Zakonu na litewską Żmudź, chęć odzyskania utraconych przez Polskę na rzecz Zakonu ziem, w tym Pomorza Gdańskiego oraz Unia polsko-litewska, która godziła w interes państwa krzyżackiego, które podważało chrystianizację Litwy.
Do otwartej bitwy doszło w połowie lipca na polach pod małą wsią Grunwald (Grunfeld). Sprzymierzone wojska polsko-litewsko-ruskie liczyły ok. 40 tyś, zaś siły krzyżackie przy wsparciu rycerstwa z Europy Zachodniej ok. 30 tyś. W składzie wojsk polskich były m.in. trzy zaciężne chorągwie czeskie pod wodzą późniejszego przywódcy Taborytów Jana Żiżki oraz posiłki polaków ze Śląska.
Jagiełło zastosował nowy styl dowodzenia całością wojsk ze wzgórza górującego nad okolicą. Atak rozpoczęło prawe skrzydło złożone z wojsk litewsko-ruskich dowodzone przez brata Jagiełły Witolda, które rozbiło piechotę krzyżacką. Później uderzyło lewe skrzydło polskie. Krzyżacy zostali otoczeni i zepchnięci na bagna, gdzie zostali wyrżnięci w pień lub poszli do niewoli. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską Krzyżaków, a w jej wyniku zginął sam wielki mistrz Zakonu Ulryk von Jungingen, a kwiat rycerstwa dostał się do niewoli.
Zwycięstwo polsko-litewskie jednak nie przekuło się na korzyści. W wyniku pokoju w Toruniu w 1411 roku Zakon zobowiązał się zwrócić Litwie Żmudż (tylko na czas życia Jagiełły i Witolda) a polsce Ziemię
Dobrzyńską, zachowując Pomorze Gdańskie.
Dobrzyńską, zachowując Pomorze Gdańskie.
Zwycięstwo grunwaldzkie odbiło się szerokim echem w całej Europie. Wykazało doniosłość współpracy między Polską a Litwą, pobudzało uczucia patriotyczne, zadawało kłam tezie o niezwyciężoności Zakonu, budziło wiarę we własne siły.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz